De kerk spreekt van leven dat sterker is dan de dood. Voor ons is de dood een onoverkomelijke grens, maar wij vertrouwen onze doden toe aan de levende God. Hij is het die Jezus heeft opgewekt uit de dood en wij vertrouwen dat wie gelooft in Hem die in eigen persoon de opstanding en het leven is, zal leven ook al is hij gestorven.

De periode tussen overlijden en uitvaart kunnen dagen zijn die onwezenlijk lijken of waarin de mooiste herinneringen en verhalen tot leven worden gewekt. Dagen van dankbaarheid om het leven dat is geweest of dagen van onverdraaglijk verdriet om het einde van een mensenleven.

In deze periode wil de kerk pastoraal betrokken zijn bij gemeenteleden en zij die dat wensen. Nabestaanden die hun dode moeten begraven of laten cremeren vertrouwen bij een kerkelijke uitvaart de leiding van een begrafenis of crematie toe aan de kerk. De kerk treedt dan op als gastvrouw, de uitvaartonderneming is daarbij dienstverlenend aanwezig. Dit geldt niet alleen als de uitvaartdienst in de kerk plaatsvindt maar ook als die in een aula -bij de begraafsplaats- plaatsvindt. Wanneer de gemeente samen met de nabestaanden haar doden begraaft of cremeert, zal vaak een predikant of een kerkelijk werker in de uitvaartdienst voorgaan. Bij de uitvaartdiensten wordt de gemeente vertegenwoordigd door een ambtsdrager, vaak de ouderling van dienst. Deze kerkdiensten vallen altijd onder de verantwoordelijkheid van de kerkenraad.

Een gedenk- of rouwdienst kan op verschillende manieren worden ingevuld